پدرسوختگی هایم

پدرسوختگی هایم

خب اصلامن فدای غولت بشوم عزیزم

می شود این تن لندهورت را از کنارم

بیرون پرت کنی

یا اینکه خودت مرا بپیچ لای این پتوی چند طبقه

خب تازه می فهمم

تمام چیزهایی که به اسم من می کاشتی توی باغچه

مین هایی بودند فقط به اندازه کدو تنبل

6/11/79

در این به تاخیر انداختن مرگ

در این به تاخیر انداختن مرگ مقدمه این داستان ها نه آن چیزهایی هستند که باید بنویسم شاید چیزهایی که در هر حال نوشته شده اند و گریزی از این نیست که نوشتن یک نوع تن دادن به چیزی است که ناگزیر از پذیرش آن هستیم و لحظاتی که در آن به سر می بریم ، نوشتن با دو چیز رابطه ی تنگاتنگی دارد اول مرگ و دیگری زمان که هر دو اینها با نسبت خواهر برادری دارند و شاید هم دوقلویند نمی دانم فقط باید قبول کنم و به نوشتن که شکل دیگری از زندگی ست بپردازم و بس

شعر کوتاه

      99

از غصه

روده بر شدم

زیر درخت گردو

               00/13

         100

شاد

اما سبک

پرنده روی آهن

               10/13

      101

پرنده روی آهن

باز

به آواز خودش گوش می دهد

                                 20/13

          102

در این گیرودار

عمیق

به تو می اندیشم

                ظهر

    103     

آغشته به باد

طوفانی که

در راه است

     104

نرم

ولی محکم

به سوی تو می آیم

     105

می اندیشی

در درون من

ولی زنگ می خورد